Na ons verzetje in Bajawa zijn we 's ochtends in alle vroegte vertrokken richting Moni. Helaas beidt het lokale busvervoer hier de 'thuis ophaal service' en duurde het dus ca. 1,5 uur voor we na onze schijnbaar eindeloze rondrit met een ramvolle bus konden vertrekken. Na een korte lunchstop in Ende werd de reis vervolgd en kwamen we na een uurtje of zes in Moni aan. Moni bleek niet veel meer dan een klein dorpje, maar gelukkig was er accomodatie genoeg. Nadat we ons in een hotelletje hadden geinstalleerd, hebben we een wandeling naar de in de buurt liggende waterval en hotsprings gemaakt. Aangekomen bij de hotsprings trof ons het hilarische beeld dat zelfs in dit afgelegen stuk van de wereld de tijd niet stil staat: het warme water werd namelijk keurig netjes opgevangen in een soort beteglende zwembaden, waar mannen en vrouwen apart konden baden. Dit was niet precies wat we hadden verwacht.

's Avonds hebben we gegeten bij restaurant Bamboo, waar we na herhaaldelijk aandringen van de eigenaar konden genieten van lokale specialiteiten. Dit was een heerlijk diner en een welkome afwisseling op de nasi goreng, die op iedere menukaart te vinden is.

De volgende ochtend, of eigenlijk nacht, werden we met een motor opgehaald om te vertrekken naar Kelimutu National Park. Hierin bevinden zicht drie kratermeren die van tijd tot tijd van kleur veranderen. Na onze motorrit moesten we nog ca. 20 minuten wandelen om bij een uitzichtpunt te komen. Hoewel de omgeving mooi was vonden we de kleuren van de meren niet zo spectaculair als we verwacht hadden. Na een tijdje rondgekeken te hebben en wat plaatjes te hebben geschoten begonnen we aan onze wandeling terug naar Moni. Hier hadden we ons een beetje in vergist. Het was een hele saaie en zware afdaling, waarbij de 'shortcut' ook niet echt zorgde voor meer plezier. Na 2,5 uur waren we terug bij onze kamer en hebben we na een ontbijtje snel onze spullen gepakt om naar Maumere te vertrekken. Deze stad was zo deprimerend dat het bijna grappig was. Het afval lag overal, er was niks te beleven, geen fatsoenlijke eetgelegenheden, kortom hier moesten we zo snel mogelijk weg. We hebben dus zoals al eerder ons plan was een vliegticket naar de beschaving (lees: Bali) geboekt.

Omdat internet in Maumere niet werkte wisten we nog niet hoe we vanuit de luchthaven van Bali verder konden komen richting Java. Na aankomst hebben we dus rondvraag gedaan bij de luchtvaartmaatschappijen en vonden we een geschikt ticket naar Yogjakarta. Helaas vertrok onze vlucht pas de volgende dag dus hebben we de nacht doorgebracht op het vliegveld. We mochten van de ontzettend vriendelijke check-in-chef nog niet naar binnen en zijn dus maar buiten op een grasveldje gaan liggen. Nog groter werd onze frustratie toen we na een onrustige nacht ingecheckt hadden en zagen dat er een hele berg lekkere bankjes en zelfs gratis internet aanwezig was na de check-in. Maar goed, na een zeer comfortabele vlucht en taxirit deden we onze intrede in een hotel in Yogjakarta en konden we een beetje bijkomen. In deze stad met als hoogtepunt het kraton (paleis van de sultan) zijn we een paar dagen gebleven. Helaas is ook hier weer de lokale traditionele nijverheid (Batik) verworden tot een massaproductie van troep, die in grote overdaad aangeboden wordt. Maar als je de ogen hiervoor sluit is Yogjakarta best een aardige stad met vele kleine, gezellige straatjes, restaurantjes, winkeltjes en bezienswaardigheden.