Na een dagje reizen van Siem Reap naar Kuching (Sarawak, Borneo) konden we weer op zoek naar een nieuwe accomodatie. Helaas was het aanbod in Kuching een beetje treurig. Het was of te duur of niet al te gezellig. We hebben na een aantal hotelletjes te hebben bezocht toch maar een keuze gemaakt. Daarna zijn we wat door de stad gaan wandelen en kwamen we een supergezellig hostel tegen met gemeenschappelijke ruimte en keuken etc. Dit was precies wat we zochten, want we verwachtten gezelschap. We hebben dit dus maar meteen voor de volgende dag geboekt. Na een heerlijke nacht in een koude kamer (we hadden immers airco dus maak je daar gebruik van) en een hoop gezeur bij een Airasia kantoortje over een ticket dat we niet geboekt kregen, konden we naar het vliegveld. Na ongeveer drie kwartier wachten kwamen Noot en Yvonne eindelijk de aankomsthal binnen. Schitterend dat we ze na zo'n lange tijd weer zagen. We hebben ze meteen meegenomen naar ons hostel en hebben die dag vooral veel gebuurt, gegeten en gezellig gedaan. Superleuk!

De volgende dag zijn we met z'n vieren met de bus naar Seminggoh gegaan, een orang oetang rehabilitatie centrum in de buurt van Kuching. Hier konden we semi-wilde oerang oetangs bewonderen. Deze leefde wel in vrijheid, maar werden ook gevoed omdat ze anders niet genoeg voedsel zouden kunnen vinden. Het was echt een hilarisch schouwspel. Ik hoop dat we een paar foto's aan het verhaal kunnen toevoegen. Na afloop zijn we rustig teruggegaan naar Kuching en hebben de rest van de dag gebruikt om nog meer te buurten.

We wilden ook graag nog een dagje gaan zwemmen dus zijn we de dag erop naar Damai beach resort gegaan op ongeveer een half uurtje rijden van Kuching. Hier hebben we de hele dag lekker in de zon gelegen en in het water gehangen. Zelfs nog even gebeachbalt, dat was echt lang geleden.

De 29e zijn we vertrokken naar Bako National Park. Na een half uurtje met de minibus konden we een bootje naar het daarwerkelijke park pakken. De boottocht was op zich al fantastisch. Bij het park aangekomen hebben we meteen een flinke wandeling gemaakt. Dit was echt flink zwoegen want de tocht ging bijna recht omhoog. Het uitzicht was dan ook prachtig toen we bij het hoogste punt waren. Onderweg kwamen we nog neusapen (Proboscis monkeys) tegen. Bij terugkomst konden we onze jungle kamer in (gezellig met z'n vieren in een heel erg stinkend hok). 's Middags nog meer neusapen bewonderd en daarna hebben Noot en ik nog even een tweede route afgewerkt, die ons naar een mooi strandje leidde. De dames hadden hier geen zin meer in. Bij terugkomst vonden wij het ook wel best en waren we blij dat we de benen even konden laten rusten. 's Avonds nog wat gedronken en daarna lekker in ons stinkhol gaan pitten.

De volgende ochtend zijn we nog begonnen aan een route, maar zijn halverwege gestopt omdat de conditie ons toch echt in de steek liet en het echt bijzonder warm was. De boot en de bus brachten ons weer terug naar Kuching, waar we een nieuwe kamer moesten gaan zoeken. Na een tijdje geschuild te hebben voor een enorme tropische bui vonden we deze keer een heel appartement voor ons zelf.

Na een heerlijke nachtrust hebben Noot en Yvonne ons getrakteerd op een kookcursus. Dit was echt superleuk. We hebben eerst een toetje en daarna nog twee gerechten en fruit gemaakt. Na het koken gingen we uiteraard onze eigen creaties opeten en vonden het allemaal heerlijk.

Helaas was het na de daaropvolgende nacht alweer tijd om weer voor even afscheid te nemen. Wij vertrokken nl. vandaag naar Mulu National Park en Noot en Yvonne zouden naar de Perhantians gaan. We hebben in ieder geval met z'n vieren een paar schitterende dagen gehad.

Onze vlucht vanaf Kuching naar Mulu was prachtig. Vanuit het propellorvliegtuig hadden we een mooi uitzicht over de jungle van Borneo. Na ongeveer anderhalf uur landden we op het kleinste vliegveld dat ik ooit heb gezien en werden we met een busje naar onze accomodatie gebracht. 's Avonds hadden we om te beginnen een nachtwandeling met een gids door de jungle gemaakt. Dit was ook weer genieten. We zagen niet echt veel dieren maar de geluiden in de jungle samen met een beetje spanning maakten de wandeling toch echt mooi. De volgende ochtend hebben we een wandeling gemaakt door de “canopy”. Dit wil zeggen dat we op een soort van touwbrug bijna 500 meter door de bovenkant van de jungle konden lopen. Ik hoop wederom dat we hier wat foto's van kunnen toevoegen. 's Middags stond er nog een wandeling door twee grotten op het programma. Eerst hebben we de Langscave bezocht en vervolgens de Deercave. Delaatste wordt gezegd de grootste grotkamer van de wereld te zijn. In de grot bevonden zich miljoenen vleermuizen en de bodem lag dus vol met guano. Het rook er dientengevolge niet al te prettig, maar de grot was wel supermooi.

Na afloop hebben we buiten nog de vleermuizenuittocht bekeken. Rond zes uur kwamen de vleermuizen in grote groepen uit de grot en vormden wolken in de lucht. Een bijzondere schouwspel. De derde dag zijn we eerst met een bootje door de jungle gevaren (nog even onverwachts gestopt bij een “traditioneel dorpje” met kettinkjes en andere troep in de verkoop: vermoeiend) en hebben nog twee andere grotten bezocht. 's Middags zijn we in de “tree top tower” geklommen om nog eens vanaf grote hoogte in de jungle rond te kijken. Dit was al weer de laatste activiteit in het park. We vonden Mulu National Park echt prachtig. Vandaag (4 juni) zijn we naar Miri gevlogen. Vanavond zullen we Borneo verlaten en naar Kuala Lumpur vliegen. Borneo was echt schitterend. We willen hier echt zeker nog een keer terugkeren, want er is echt nog veel meer te zien.