Het volgende land op onze route is Vietnam. Na een comfortabele vlucht naar Saigon met onze vriend Air Asia, verliep de aanschaf van het visum bijzonder soepel. We hadden via internet al het e.e.a. geregeld en dat bleek allemaal prima in orde te zijn. Twee amerikanen, die we op het vliegveld tegen kwamen, hebben ons vervolgens naar een aardig hostel gebracht en met z'n vieren hebben we die avond nog onze eerste Vietnamese maaltijd en pilsener genuttigd.

We een hilarisch chaotische stad is Ho Chi Mi City (of Saigon zoals de locals zeggen). Volgens onze tourguide van een paar dagen laten wonen er 10 miljoen mensen, die samen 9 miljoen motorfietsen bereiden. Nou, dit was ook terug te zien in de straatbeelden! En het oversteken van een straat is dientengevolge ook net iets anders dan in Nederland. Er zijn zebrapaden, maar volgens ons heeft geen enkele Vietnamees weet van deze strepen op de weg. Het is echt een wereld van verschil met Indonesie. Ook hier is het hectisch, maar anders. Er is veel verkeer, maar de mensen toeteren niet (!) en de mensen zijn veel rustiger (ze spreken heel slecht engels, dus een gesprek is niet echt mogelijk....dat scheelt). En dan het eten: toch een voordeel dat de Fransen hier een hele tijd hebben gezeten. Nu kunnen wij genieten van heerlijke broodjes 'lachende koe' en ontzettend lekker gebak (cheesecake, chocolade-taart, brownies, kalua-gebak, pindabroodjes....) Die kilo's vliegen er hier wel weer aan!

In Saigon hebben we het 'War Museum' bezocht en dat was ontzettend indrukwekkend. D.m.v. verschrikkelijke foto's werd ons duidelijk gemaakt wat er allemaal gaande was in de Vietnam-oorlog. Hier hebben we toch een heel ander beeld gekregen dan we thuis ooit hebben gezien in films of gelezen hebben in boeken. Ook heel heftig om te zien wat mensen er hedendaags nog steeds aan over houden.

De dag erna hebben we met een guide een tocht gemaakt naar de Cu Chi tunnels waar hij vertelde hoe hij daar 6 jaar geleefd heeft in deze tunnels. Onmogelijk om je voor te stellen hoe dat geweest moet zijn. De tunnels waar wij in gingen zijn al iets groter gemaakt voor toeristen en na zo'n 50 meter moest Renee er al uit. Jorge heeft nog wat langer doorgezet. Die dag hebben we ook een bezoek gebracht aan de Cao Dai. Dit is een alleen in Vietnam voorkomende religie en bestaat uit verschillende delen van andere geloofsovertuigingen. Elke dag hebben ze drie 'bijeenkomsten' waarbij ze al zingend hun gebeden opzeggen. Een van deze bijeenkomsten mochten wij ook bijwonen. Heel bijzonder om mee te maken.

Na de tour hadden we even de tijd om wat te eten om vervolgens met de 'sleeper-bus' naar Nha Trang te vertrekken. Wat een fantastische ervaring was dat! Heel de bus is gevuld met bedden. Natuurlijk passen wij daar net niet in, maar dat mocht de pret niet drukken. Hier konden we slapen! In 10 uur waren we in Nha Trang waar we heel snel een heerlijke kamer hadden: warm water, doortrek-wc (ja, zelfs deze dingen ga je ernom waarderen), een fijn matras, een koelkast en tv met HBO en CNN (kortom de hele dag films, Idols en nieuws!). Helaas is Jorge die nacht in de bus wat ziek geworden en heeft hij even wat rustig aan moeten doen. Helemaal niet erg wanneer je zo'n kamer hebt (voor Renee dan!).

In Nha Trang zou het duiken goed moeten zijn. Hoewel we hiervoor niet naar deze plaats zijn gekomen, toen we de prijzen hoorden waren we meteen om. Nadat Jorge's buik weer wat rustig was hebben we twee duiken geboekt. Op een enorme boot, met 4 andere duikers, zijn we in vreselijk noodweer naar wat kleine eilanden voor de kust gevaren. Dat duiken hier hebben we echt onderschat. Het was werkelijk fantastisch! En lang leve de pil van de duikshop die ervoor zorgde dat Renee totaal geen last had van haar oren. We hebben veel vis gezien die we nog nooit eerder zagen. Echt de moeite waard. En met een zonnetje kwamen we weer terug.

's Avonds hebben we weer de nachtbus genomen naar Hoi An. Dit is de plaats om kleding te laten maken. Werkelijk overal zitten te 'tailors' te wachten op jou! Elk model en stofje is mogelijk. Los van deze winkels lijkt het stadje op een Vietnamees Brugge. Het is echt een filmdecor met fantastische gebouwen, nauwe straatjes en overal gezellig lampionnen. Hier vermaken we ons nog wel even.