Luang Prabang is een prachtige stad, waar nog heel duidelijk te zien is dat de Fransen hier een tijd gezeten hebben. Veel prachtige oude panden sieren dan ook het straatbeeld. In de stad bevindt zich een tempelheuvel (Phu Si), die we beklommen hadden om daar de zonsondergang boven de Mekong en de achterliggende bergen te bekijken: een prachtig gebeuren. ‘s Avonds is een gedeelte van de stad voor verkeer afgesloten en wordt er een nacht(toeristen)markt opgebouwd. Deze bestaat uit een hele rits net iets te lage tentjes, waar allerlei zooi (en mooie lampjes volgens Renée) verkocht worden. Op één van de eetkraampjes, die daar ook waren hebben we die avond ons diner genuttigd. De volgende middag zijn we met een tuktuk naar de Kuang Si waterval gegaan. Daar aangekomen bleken we helaas niet de enigen te zijn, die op dat idee waren gekomen, maar gelukkig bestond de waterval uit verschillende niveaus en waren er naar mate we hoger klommen steeds minder mensen. Op de weg naar beneden hebben we nog even gezwommen op één van de niveaus, waar en passant de aanwezige visjes onze voeten probeerden op of schoon te eten: lekker hoor. De dag erop met de bus naar Pakse in het zuiden van Laos. We zouden van bus moeten wisselen in Vientiane, maar alles zou goed komen volgens ons busboekbureautje. Wij begonnen wel te vrezen voor onze aansluiting nadat de eerste klapband achter de rug was, maar bij de twee klapband - we waren in het zicht van de haven – werd het wel heel lastig. We hebben toen snel onze rugzakken gepakt en en gevraagd of met een andere bus mee konden rijden. Deze was gestopt om zijn reservewiel aan onze bus af te staan. Eind goed, al goed: In Vientiane konden we gewoon met de nachtbus naar Pakse. Op het busstation konden we met een laos’ SIM-kaartje ons pap nog even bellen en hem feliciteren voor zijn verjaardag. In de bus troffen we vervolgens een heerlijk “2-persoonsbed” en na ons diner aan boord hebben we flink wat uurtjes geslapen die nacht. ‘s Ochtends kwamen we aan in Pakse, maar in Laos is het de gewoonte om verschillende busstations per stad te hebben zodat we om de bus naar onze volgende bestemming te pakken, eerst weer met een Tuktuk verplaatst moesten worden. Na nog een ritje van een paar uurtjes plus een aansluitend ritje met een klein busje (het duurt even, maar dan heb je ook wat), waren we dan eindelijk in Tadlo village. Dit is een heel klein dorpje in de Bolaven Plateau regio. Hier hebben we het tot nu toe allergoedkoopste hutje van de hele reis gevonden (~E1,90 per nacht). Het was dan ook wel niet veel meer dan een bed met een dak en wat bamboemuurtjes en een gedeeld “badkamertje”, maar goedkoop was het! Het uiteten in dit dorpje was ook tamelijk hilarisch. Nadat de bestelling door de ober/kok combi was opgenomen kon het goed zijn dat deze op haar brommer eerst nog even naar de “winkel” moest om de benodigde ingrediënten aan te gaan schaffen. In Tadlo hebben we lekker gezwommen in de rivier en hebben ook nog een wandeltocht gemaakt door de omgeving. Onderweg kwamen we langs dorpjes, zagen prachtige landschappen en troffen ook nog een paar watervallen. Jammergenoeg was de grote waterval (Tat Sung) niet zo spectaculair als we gehoopt hadden omdat er maar weinig water door stroomde. Dit had waarschijnlijk iets te maken met de elektriciteitscentrale, die met de waterval was verbonden. Na twee nachten hadden we het wel weer gezien in Tadlo en zijn we terug naar Pakse gegaan. Hier moesten we helaas een nachtje blijven (tamelijk suffe stad), maar de volgende ochtend konden we meteen met een busje naar de 4000 islands. Dit is een gebied waar de Mekong rivier verbreed is en waarin (niet geheel verrassend) ook een groot aantal eilanden ligt. We hebben een hutje met hangmat gevonden op Don Khon, één van die eilanden. De eerste dagen hebben we gebruikt om te herstellen van onze buikproblemen. We hadden nl. beiden last van diarree en voelden ons dus ook niet al te best. Op het eiland was qua bebouwing niet veel meer dan wat huisjes van de eilandbewoners en enkele eettentjes. Toen we weer op krachten waren gekomen zijn we met de fiets een toertje gaan maken. Eerst zijn we over een door de Fransen gebouwde brug naar het naastgelegen Don Det gefietst. Aangezien de weggetjes (en fietsen) niet al te best waren was dit nog best een zware onderneming. Daarna zijn we, terug op Don Khon, naar de indrukwekkende Tat Somphamit waterval gegaan en hebben daar ook nog even een bezoekje aan een strandje gebracht. Na de lunch hebben we nog een stuk over het eiland gefietst en hebben een bootje met chauf gehuurd dat ons een stuk het water op heeft gebracht. Vanuit het bootje hoopten we de zoetwaterdolfijnen (Irrawaddy dolfijnen) te kunnen zien die daar leven. We hadden geluk en al heel snel zagen we de beesten aan het oppervlak komen om adem te halen. Het was echt zo mooi om daar midden op het water, omringd door slechts natuurschoon naar de dolfijnen te kunnen kijken. Na deze watersafari zijn we terug naar onze hut gefietst. Het laatste stuk van de tocht was minder prettig want onze konten waren inmiddels tamelijk beurs. Na een laatste relaxdag op Don Khon zijn we op 14 mei vertrokken naar Cambodja. Onze hotelier heeft ons terug naar het vaste land gebracht en vandaar zijn we met een busje naar de grens gebracht. Hier moesten de aanwezige grensratten nog even gunstig gestemd worden d.m.v. een paar dollars, maar uiteindelijk zaten we dan in de bus die ons naar Phnom Penh zou brengen.........