Naar "huis"

Vanuit Aqaba zijn we dus naar Brussel gevlogen. We hebben ons nog even kostelijk geamuseerd naar aanleiding van onze na de landing klappende medepassagiers. Op het vliegveld werden we opgewacht door Lidy, Gerard, Greetje en Hans en waren we heel blij hen weer terug te zien. Onze reis zit erop. We hebben een paar prachtige maanden gehad, waarin we (vinden wij) heel wat van de wereld gezien hebben. Veel natuur en cultuur gezien, leuke mensen ontmoet, interessante steden bezocht etc. Een aantal keren hebben we al de vraag gehad: 'Wat vinden jullie nu het mooiste land dat jullie bezocht hebben?'. Hier op een antwoord geven is erg moeilijk. We hebben in alle landen die we bezocht hebben heel veel mooie dingen gezien en meegemaakt, maar uiteraard hebben we op onze reis ook ergernissen gehad. Om een bepaald land als mooiste aan te wijzen is ons niet gelukt. Hoewel het reizen echt schitterend was vonden we het na ruim 5 maanden weer fijn naar Nederland te gaan. We keken er naar uit om onze familie en vrienden weer te gaan zien. We gaan hier nu weer op zoek naar een baan en een huis. Tenslotte, bedankt voor alle berichtjes die jullie de afgelopen tijd op de website hebben geplaatst. Het was steeds weer leuk deze te lezen.

Groeten,

Jorge en Renée

Jordanië

Vanuit Colombo zijn we via een tussenstop in Sharjah naar Amman, de hoofdstad van Jordanië gevlogen. Daar hebben we de eerste dag wat rondgelopen in de stad maar de vermoeidheid van de reis sloeg al snel toe dus verder hebben we de eerste dag in Jordanië heel rustig aan gedaan. Via ons hotel hadden we voor de volgende dag een tourtje geboekt naar de 'desert castles'. Samen met een hilarische letse Rus en een 'real New Yorker' (wat de Let heel bijzonder vond) hebben we vijf oude gebouwen in de woestijn bezocht. In combinatie met de voor ons onbekende omgeving waren deze tamelijk indrukwekkend. 's Avonds moest het Nederlands elftal weer spelen. Gelukkig vindt men in Jordanië voetbal ook schitterend. Een medewerker van ons hotel (geen nederlander) is zelf een enorme oranje-fan en hij wist werkelijk alles te vertellen over de WK's van de afgelopen 40 jaar. Hij nodigde ons uit om naar een Irish Pub te komen om daar de wedstrijd op een groot scherm te bekijken. Met de bus zijn we de dag erna naar Jerash gegaan, een oude romeinse stad iets ten noorden van Amman. Hier zijn fantastische (gedeeltelijk gerestaureerde) ruïnes te zien van tempels, kerken, theaters etc. In het theater kregen we en passant nog even een optreden van een italiaans koor dat toevallig dat ook die plek bezocht. De akoestiek was echt fantastisch (daar kunnen ze bij de Amsterdam Arena nog wat van leren). Ook de mozaiekvloer in een kerk was heel mooi. De hele setting was echt de moeite waard om een paar uur te bekijken. Een bezoek aan de dode zee mocht natuurlijk niet ontbreken op onze reis door Jordanië. Door de enorme hoeveelheid zout in het water (ca. 30%, normaal zeewater ca. 3%), blijf je zonder moeite op het water drijven. Zwemmen op je buik is veel moeilijker omdat je benen op i.p.v. in het water liggen. Uiteraard hebben we ook de welbekende superoriginele 'ik lees een boek in de dode zee' foto gemaakt. Op de bodem van de dode zee ligt modder dat in spa's gebruikt wordt. Hier had Renee even haar eigen doe-het-zelf spa mee gecreëerd. Fijn zo'n zacht huidje.... Na een heerlijke douche hebben we in Amman nog de citadel bezocht. Dit zijn ook oude ruïnes, maar dit keer op een hoge heuvel vanwaar prachtig uitgekeken kon worden over Amman. Na de hoofdstad wilden we Petra gaan bezoeken. Daarom hebben we de bus genomen naar Wadi Musa. Dit is het deprimerende hedendaagse dorp naast Petra, waar de hotels etc. zich bevinden. De eerste dag van ons bezoek aan het 'nieuwe wereldwonder' zijn we vroeg gestart. Vanuit ons hotel zijn we naar de ingang van Petra gewandeld en hebben daar onze bij de prijs inbegrepen paardrijrit verzilverd (wat ontzettend saai!). Vervolgens zijn we door de Siq (zie foto's) naar de 'Treasury', een uit de rotsen gehakte façade, gelopen. We hebben daarna een heftige klim omhoog gemaakt om bij de 'high place of sacrifice' uit te komen. Hiervandaan hadden we een prachtig uitzicht over de oude stad. Na onze afdaling hebben we nog wat verder rondgekeken. Aangezien het bijzonder heet was en de we het wel best vonden voor die dag (en we natuurlijk op tijd terug wilden zijn voor het voetbal) zijn we niet te laat teruggewandeld. Terug in Wadi Musa hebben we ons oranje-kostuum weer uit de tas getoverd en zijn we naar een klein koffiehuis (Jordaans kroegequivalent) gegaan, waar we zagen dat Oranje keurig netjes van Slowakije won en de kwartfinale bereikte. De tweede dag Petra zijn we begonnen met een tocht naar de 'Monastery'. Dit was door de hitte en de met diarreeremmers tot rust gebrachte maag van Jorge toch een behoorlijk pittige onderneming, maar de beloning was navenant: zicht op een prachtige uit de rotsen gehakte façade in een prachtige omgeving. Na onze lunch hebben we toen maar besloten om rustig aan terug te gaan naar ons hotel. Vanuit Wadi Musa zijn we de dag erop naar Wadi Rum gegaan. Hier hebben we met een 4WD een tocht gemaakt door de woestijn. Zie hiervoor de foto's. Het was echt supermooi. In de avond hebben we eerst genoten van de zonsondergang en daarna kregen we een onverwachts feestelijke maaltijd in het bedoeïnenkamp. Het hoogtepunt van onze trip was de overnachting in de woestijn. We hadden de matrasjes uit de tent gehaald en in de open lucht gelegd om daar te slapen. Door de minimale lichtvervuiling waren er echt extreem veel sterren te zien en de buitentemperatuur was gezakt tot een comfortabele 18 graden. Hierdoor beleefden we een heerlijke avond en dito nacht. De volgende ochtend zijn we naar Aqaba vertrokken. Hier hebben we onszelf verwend met een hotel met een keurig zwembad. In de golf van Aqaba (deel van Rode Zee) hebben we een duik gemaakt bij het wrak van de Cedar Pride. Het zicht was uitstekend en het onderwaterleven zeer de moeite waard. Uiteraard hebben we in Aqaba ook naar Nederland-Brazilië gekeken. De rest van onze tijd in Aqaba hebben we veel aan het zwembad gelegen, wat door het stadje gewandeld, maar verder niet zo veel gedaan. Het einde van onze reis was aangebroken en op 4 juli zijn we naar het vliegveld vertrokken en vandaar zijn we naar Brussel gevlogen.

Sri Lanka

Toch wat zenuwachtig voor de chaotische Sri Lankanen (?) liepen we het vliegveld af. Het was wel druk, maar het leek alsof ze ons niet zagen. De eerste man aan wie we zelf de weg vroegen regelde een gratis (!) rit naa de bus die we moesten hebben. Een goed begin.

Het verkeer was iets minder prettig. We hebben ruim 2 uur in de bus gezeten voordat we het busstation naderden waar we over moesten stappen, en dit lag slechts 35 kilometer verderop. Maar Jorge had goeie buurt met een jolige man en op deze manier konden we toch e.e.a. al van de stad zien. Vervolgens zijn we naar Nuwara Eliya gegaan, in de bergen. Onderweg zagen we het weer alsmaar slechter worden en aangekomen op de plaats van bestemming stond ons een ware storm te wachten met heel veel regen. Niet echt wat we hadden verwacht van Sri Lanka.

Die avond hebben we op opening van het WK gekeken met nog twee toeristen onder het genot van warme chocomel want bier hadden ze niet en het was koud!!!

In Nuwara Eliya hebben we een bezoek gebracht aan de theefabriek waar we een rondleiding kregen en natuurlijk een kopje thee. Via diverse coloniale gebouwen bracht onze tuktuk-chauf ons naar de trein. En zoals dat hoort wanneer je met de trein reist hadden we vertraging. Maar de rit was het wachten waard. Door de bergen en tussen enorme theeplantages reden we naar Ella. Het was een fantastisch mooie reis en het weer werd weer steeds beter. In Ella hebben we ons getrakteerd op een luxe kamer met in het restaurant een tv met satellite zodat het voetbal kijken geen probleem was.

Ella ligt in de bergen waar we een hele mooie wandeling hebben gemaakt tussen de theeplantages. Het laatste stuk van de wandeling was steil omhoog maar het uitzicht was fantastisch. Er hingen wat wolken die op de bergtoppen bleven hangen waardoor er een wat mysterieus sfeertje hing. En er waren geen andere mensen in de buurt wat deze plek extra bijzonder maakte.

Vanuit Ella zijn we naar Tissamaharama vertrokken. Deze plek ligt in het zuiden en hier was het meteen ook een stuk warmer. De eigenaar van onze kamer was zo vriendelijk dat we er af en toe een beetje genoeg van hadden. Echt privacy hadden we hier niet maar goed, we hadden een tv en gezien die avond het Nederlands elftal moest voetballen was die tv op dat moment het belangrijkst. Renee had al een oranje tenue maar ook Jorge moest een oranje outfit dus voor de wedstrijd zijn we Tissa-city nog maar even in gegaan. Bijna hadden we de hoop opgegeven tot ons oog viel op een oranje shirt in een klein kraampje achteraf. En wat bleek; het was zowaar een knvb-shirt. Hilarisch! Wij blij, die verkoper blij, op naar de tv. In ons oranje pak werden wij 5 minuten voor de wedstrijd begon toch wat onrustig toen er nog steeds voetbalbeelden op tv verschenen. En nee, toen de wedstrijd moest beginnen was er nog steeds niets op. Als idioten zijn we de straat opgerend en iedereen die we zagen gevraagd waar we voetbal konden zien. Maar waarom zal je voetbal kijken als je cricket hebt? Na 15 minuten kwamen we bezweet aan in een hotel waar we de stadiongeluiden al konden horen bij de ingang. Met nog een Nederlands meisje hebben we hier de wedstrijd gezien.

We zijn naar Tissa gegaan omdat dit de plek is om Yala National Park te bezoeken. Voor de tweede dag hier hebben we dan ook een safari geboekt. Om 5.15 uur vertrokken we in een jeep, bepakt met ontbijt en lunch, naar het park. Bij de ingang kregen we nog een ‘animal trekker’ mee en hij heft z’n werk goed gedaan. Als bij en ingang zagen we een olifant en vrij snel daarna een sloth bear en een cobra. En na een tijd rondgereden te hebben door de schitterende natuur kreeg onze chauffeur door dat er een luipaard was gespot. Met nog een andere jeep hebben we een hele tijd bij het luipaard gestaan, in de hoop dat ie wat ging doen maar hij deed z’n naam eer aan. Wel heel gaaf om zo dicht bij dat beest te zijn en hem in de gaten te houden. Later die dag zagen we nog een luipaard, die liep wel. Schitterend! Verder hebben we veel vogels, krokodillen en apen gezien. Een zeer geslaagde safari.

Na een ‘free bird watching tour’ van onze over-gastvrije host de volgende ochtend, zijn we naar Tangalle vertrokken. Aangekomen in deze badplaats bleek al heel snel dat het laag seizoen is. Ook hier was niemand. Overal hadden ze plek voor ons, maar geen satelliet tv. Na lang zoeken, veel gevloek (vooral door Renée) en uiteindelijk toch maar een ritje in de tuktuk, kwamen we bij een heel klein plekje met tv en heerlijk eten. Ja koken kunnen ze hier wel. Die kilo’s die eraf zijn gegaan de afgelopen maanden vliegen er hier weer aan. Beetje jammer.

In Tangalle hebben we de eerste avond een trip gemaakt naar een strand iets buiten het stadje. Hier komen schildpadden hun eieren leggen in deze tijd van het jaar. En we hebben er 1 gezien. Het was een enorm beest dat eigenlijk net klaar was toen wij erbij kwamen maar je kon nog zien hoe ze de eieren met zand bedekte. Heel bijzonder om te zien.

Na een dag rust in Tangalle (wat zwemmen in de zee, boekjes lezen en cricket spleen met de locals) zijn we naar Mirissa gegaan. Ook hier was de tv een probleem. Uiteindelijk besloten we om het maar een dag zonder te doen en nog een dag te genieten van het strand.

De volgende stop was Galle. Die avond was de tweede wedstrijd van het Nederlands elftal dus het eerste hotel met satelliet tv was de onze. Het hotel zat in een prachtig mooi oud Hollands huis met enorme kamers. Die dag hebben we eerst de stad bekeken. Er is veel Nederlandse architectuur te vinden en ook het fort dat om de stad ligt is door Nederlanders gebouwd. Na een bezoek aan de Nederlands hervormde kerk was het wel weer even genoeg met het cultuur snuiven en hebben we een poging gedaan om te shoppen. Maar wat een troep verkopen ze hier zeg. Al vrij snel hadden we door dat we voor een nieuwe garderobe niet in Galle moeten zijn. Op het eind van de middag was het weer tijd voor het voetbal. Deze keer zaten we in ons oranje-tenue in de keuken van ons hotel met zo nu en dan een mede-toeschouwer die zich afvroeg wat we aan het kijken waren.

Nu zitten we in Hikkaduwa en dat is onze laatste strandbestemming voorlopig. Ook hier zijn de toeristen ver te zoeken en zijn alle winkels gesloten. In het hotel hebben ze slechts een paar gerechten van de enorm menukaart. Maar wij klagen niet hier in ons prive-hotel met ons prive-strand.

De 22e vertrekken we richting Colombo om deze stad nog even te bekijken en ‘s nachts vliegen we dan naar Jordanie. Dit zal de laatste bestemming zijn van deze reis. Het was en is een prachtig avontuur maar we vinden het allebei wel mooi geweest. We hebben zin om weer naar Nederland te komen. 4 Juli vliegen we naar Brussel en 5 juli zijn we dan weer ‘thuis’.

Maleisie

Na een dagje internetten en hamburgers eten in Miri, zijn we naar Kuala Lumpur gevlogen. Het idee van een paar dagen op een tropisch eiland liggen stond ons wel aan en dus kochten we een busticket naar Kuala Besut. Daar vertrekt de boot naar de Perhentian eilanden. We moesten nog wel een uurtje of 12 wachten voordat de bus vertrok dus zijn we het centrum van Kuala Lumpur maar in gegaan. Eigenlijk hebben we de hele dag doorgebracht in het 5 verdiepingen hoge winkelcentrum bij de Petronas Towers. We hebben gegeten, heel veel dure kleding bekeken, foto’s gemaakt van de torens, gegeten, naar de film Robin Hood geweest in de bioscoop, de skybridge (de brug tussen de Petronas Towers) bewandeld, ons scheel gekeken aan de enorme 3D tv’s en mooie camera’s en nog maar even wat gegeten.

Met de nachtbus zijn we vervolgens naar Besut vertrokken en daar hebben we de volgende ochtend de boot gepakt naar Perhentian Kecil. Het vinden van een fatsoenlijke kamer viel heir niet echt mee. Uiteindelijk vonden we een klein donker hok waar we onze spullen maar snel neer hebben gegooid om vervolgens een beetje geergerd en moe (vooral Renée) de warme zee in te gaan. Nog steeds wat boos gingen we op zoek naar een drankje en toen zagen we twee mensen in de zee heel enthousiast zwaaien. Daar lagen Noot en Yvonne te badderen! Hilarisch om elkaar ook hier weer te zien. Met z’n vieren hebben we gesnorkeld en de dagen erna twee duiken gemaakt. Die was wederom fantastisch. Weer heel anders dan de vorige duiken.

Verder hebben we de dagen op Perhentian Kecil doorgebracht zoals dat hoort op een eiland: zwemmen, snorkelen, eten, lezen en verder niks. Het was even wennen om niks te doen maar uiteindelijk ging he tons goed af.

Helemaal uitgerust zijn we weer naar Kuala Lumpur gegaan omdat onze vlucht naar Colombo, Sri Lanka, hier vertrok.

Borneo

Na een dagje reizen van Siem Reap naar Kuching (Sarawak, Borneo) konden we weer op zoek naar een nieuwe accomodatie. Helaas was het aanbod in Kuching een beetje treurig. Het was of te duur of niet al te gezellig. We hebben na een aantal hotelletjes te hebben bezocht toch maar een keuze gemaakt. Daarna zijn we wat door de stad gaan wandelen en kwamen we een supergezellig hostel tegen met gemeenschappelijke ruimte en keuken etc. Dit was precies wat we zochten, want we verwachtten gezelschap. We hebben dit dus maar meteen voor de volgende dag geboekt. Na een heerlijke nacht in een koude kamer (we hadden immers airco dus maak je daar gebruik van) en een hoop gezeur bij een Airasia kantoortje over een ticket dat we niet geboekt kregen, konden we naar het vliegveld. Na ongeveer drie kwartier wachten kwamen Noot en Yvonne eindelijk de aankomsthal binnen. Schitterend dat we ze na zo'n lange tijd weer zagen. We hebben ze meteen meegenomen naar ons hostel en hebben die dag vooral veel gebuurt, gegeten en gezellig gedaan. Superleuk!

De volgende dag zijn we met z'n vieren met de bus naar Seminggoh gegaan, een orang oetang rehabilitatie centrum in de buurt van Kuching. Hier konden we semi-wilde oerang oetangs bewonderen. Deze leefde wel in vrijheid, maar werden ook gevoed omdat ze anders niet genoeg voedsel zouden kunnen vinden. Het was echt een hilarisch schouwspel. Ik hoop dat we een paar foto's aan het verhaal kunnen toevoegen. Na afloop zijn we rustig teruggegaan naar Kuching en hebben de rest van de dag gebruikt om nog meer te buurten.

We wilden ook graag nog een dagje gaan zwemmen dus zijn we de dag erop naar Damai beach resort gegaan op ongeveer een half uurtje rijden van Kuching. Hier hebben we de hele dag lekker in de zon gelegen en in het water gehangen. Zelfs nog even gebeachbalt, dat was echt lang geleden.

De 29e zijn we vertrokken naar Bako National Park. Na een half uurtje met de minibus konden we een bootje naar het daarwerkelijke park pakken. De boottocht was op zich al fantastisch. Bij het park aangekomen hebben we meteen een flinke wandeling gemaakt. Dit was echt flink zwoegen want de tocht ging bijna recht omhoog. Het uitzicht was dan ook prachtig toen we bij het hoogste punt waren. Onderweg kwamen we nog neusapen (Proboscis monkeys) tegen. Bij terugkomst konden we onze jungle kamer in (gezellig met z'n vieren in een heel erg stinkend hok). 's Middags nog meer neusapen bewonderd en daarna hebben Noot en ik nog even een tweede route afgewerkt, die ons naar een mooi strandje leidde. De dames hadden hier geen zin meer in. Bij terugkomst vonden wij het ook wel best en waren we blij dat we de benen even konden laten rusten. 's Avonds nog wat gedronken en daarna lekker in ons stinkhol gaan pitten.

De volgende ochtend zijn we nog begonnen aan een route, maar zijn halverwege gestopt omdat de conditie ons toch echt in de steek liet en het echt bijzonder warm was. De boot en de bus brachten ons weer terug naar Kuching, waar we een nieuwe kamer moesten gaan zoeken. Na een tijdje geschuild te hebben voor een enorme tropische bui vonden we deze keer een heel appartement voor ons zelf.

Na een heerlijke nachtrust hebben Noot en Yvonne ons getrakteerd op een kookcursus. Dit was echt superleuk. We hebben eerst een toetje en daarna nog twee gerechten en fruit gemaakt. Na het koken gingen we uiteraard onze eigen creaties opeten en vonden het allemaal heerlijk.

Helaas was het na de daaropvolgende nacht alweer tijd om weer voor even afscheid te nemen. Wij vertrokken nl. vandaag naar Mulu National Park en Noot en Yvonne zouden naar de Perhantians gaan. We hebben in ieder geval met z'n vieren een paar schitterende dagen gehad.

Onze vlucht vanaf Kuching naar Mulu was prachtig. Vanuit het propellorvliegtuig hadden we een mooi uitzicht over de jungle van Borneo. Na ongeveer anderhalf uur landden we op het kleinste vliegveld dat ik ooit heb gezien en werden we met een busje naar onze accomodatie gebracht. 's Avonds hadden we om te beginnen een nachtwandeling met een gids door de jungle gemaakt. Dit was ook weer genieten. We zagen niet echt veel dieren maar de geluiden in de jungle samen met een beetje spanning maakten de wandeling toch echt mooi. De volgende ochtend hebben we een wandeling gemaakt door de “canopy”. Dit wil zeggen dat we op een soort van touwbrug bijna 500 meter door de bovenkant van de jungle konden lopen. Ik hoop wederom dat we hier wat foto's van kunnen toevoegen. 's Middags stond er nog een wandeling door twee grotten op het programma. Eerst hebben we de Langscave bezocht en vervolgens de Deercave. Delaatste wordt gezegd de grootste grotkamer van de wereld te zijn. In de grot bevonden zich miljoenen vleermuizen en de bodem lag dus vol met guano. Het rook er dientengevolge niet al te prettig, maar de grot was wel supermooi.

Na afloop hebben we buiten nog de vleermuizenuittocht bekeken. Rond zes uur kwamen de vleermuizen in grote groepen uit de grot en vormden wolken in de lucht. Een bijzondere schouwspel. De derde dag zijn we eerst met een bootje door de jungle gevaren (nog even onverwachts gestopt bij een “traditioneel dorpje” met kettinkjes en andere troep in de verkoop: vermoeiend) en hebben nog twee andere grotten bezocht. 's Middags zijn we in de “tree top tower” geklommen om nog eens vanaf grote hoogte in de jungle rond te kijken. Dit was al weer de laatste activiteit in het park. We vonden Mulu National Park echt prachtig. Vandaag (4 juni) zijn we naar Miri gevlogen. Vanavond zullen we Borneo verlaten en naar Kuala Lumpur vliegen. Borneo was echt schitterend. We willen hier echt zeker nog een keer terugkeren, want er is echt nog veel meer te zien.

Cambodja

Na een comfortabele busreis vanuit Laos kwamen we aan het eind van de dag aan in Phnom Penh. Natuurlijk werden we hier heel hartelijk ontvangen door de plaatselijke bevolking en dan met name door de mensen die een hotel hebben. We besloten om met een jongen mee te gaan omdat hij heel goedkope kamers had. Een nacht hebben we daar geslapen maar de volgende ochtend hebben we toch maar besloten om iets anders te zoeken. Bij daglicht bleek de kamer nog viezer, warmer en claustrofobischer dan bij aankomst. Maar gelukkig in Phnom Penh geen gebrek aan kamers dus een nieuw onderkomen hadden we snel gevonden.

Te voet hebben we de highlights van de stad bezocht, als was het alleen van de buitenkant; Royal Palace, het Independence momument en we zijn geeindigd met een bezoek aan de markt. De markt verschilde niet veel van de andere aziatische markten die we hebben gezien, maar toch blijft het leuk om tussen de hectische kraampjes rond te struinen.

De dag erna zijn we op de fiets naar de 'Killing Fields of Choeung Ek' gereden. Hier zijn tijdens het Khmer Rouge regime 17.000 mensen om het leven gebracht, waaronder veel kinderen. Heel heftig om rond te lopen op een plek waar 129 massagraven zijn gevonden. Het momument dat in het veld staat bestaat ui alle botten en kledingstukken die hier gevonden zijn. Erg confronterend om 9.000 schedels van mensen te zien die daar geexecuteerd zijn.

Daarna hebben we een bezoek gebracht aan het Tuol Sleng museum. In 1975 werd dit gebouw (voorheen gebruikt als school) door Pol Pot omgebouwd tot Security Prison 21 (S-21), de grootste gevangenis en martelplaats van het land. In de klaslokalen is nog te zien hoe de mensen gevangen gehouden werden en welke marteltechnieken werden gebruikt. Daarnaast werden er foto's getoond van alle gevangenen. Net als in Saigon werden we erg geconfronteerd met de verschrikkelijke geschiedenis van het land. 's Avonds hebben we nog in een cafe de film 'The Killing Fields' van Roland Joffe gezien (een aanrader als je meer wilt weten over deze oorlog).

Vanuit Phnom Penh hebben we de bus gepakt naar Siem Reap. Deze stad is bekend om Angkor Wat: het grootste religieuze gebouw ter wereld. Naast Angkor Wat zijn er in de 9e tot 13e euuw nog honderden tempels meer gebouwd die weer allemaal van elkaar verschillen. Een groot deel is in de loop der eeuwen verwoest en er zijn tempels die volledig door de jungle opgenomen zijn. De grootste tempels worden op het moment gerestaureerd (jammer voor de foto's) maar ondanks de werkzaamheden is het echt de moeite waard om het complex te bezoeken. Het is zo ontzettend indrukwekkend om de enorme gebouwen te zien. Fantastisch hoe men dat zo veel jaar geleden al heeft gebouwd, met zo veel precisie. 2 dagen hebben we rondgefietst (ja, alweer!) en zo veel mogelijk tempels bekeken ondanks de hitte.De derde dag hebben we een tuk-tuk gedeeld met een stel die we in de bus naar Siem Reap hebben ontmoet. Het was heel lekker om ons weer eens rond te laten rijden.

In Siem Reap is los van de tempels niet veel te halen maar gelukkig hebben we een hotel waar we tussen de tempelbezoeken heerlijk kunnen relaxen en ons voor kunnen bereiden op het weerzien met de volgende vriendjes. De 25e vliegen we naar Borneo en daar zien we de dag erna Noot en Yvonne! Er is al een bezoek gebracht aan de kapper en een nieuwe outfit is aangeschaft dus: op naar Borneo!

Laos - 2

Luang Prabang is een prachtige stad, waar nog heel duidelijk te zien is dat de Fransen hier een tijd gezeten hebben. Veel prachtige oude panden sieren dan ook het straatbeeld. In de stad bevindt zich een tempelheuvel (Phu Si), die we beklommen hadden om daar de zonsondergang boven de Mekong en de achterliggende bergen te bekijken: een prachtig gebeuren. ‘s Avonds is een gedeelte van de stad voor verkeer afgesloten en wordt er een nacht(toeristen)markt opgebouwd. Deze bestaat uit een hele rits net iets te lage tentjes, waar allerlei zooi (en mooie lampjes volgens Renée) verkocht worden. Op één van de eetkraampjes, die daar ook waren hebben we die avond ons diner genuttigd. De volgende middag zijn we met een tuktuk naar de Kuang Si waterval gegaan. Daar aangekomen bleken we helaas niet de enigen te zijn, die op dat idee waren gekomen, maar gelukkig bestond de waterval uit verschillende niveaus en waren er naar mate we hoger klommen steeds minder mensen. Op de weg naar beneden hebben we nog even gezwommen op één van de niveaus, waar en passant de aanwezige visjes onze voeten probeerden op of schoon te eten: lekker hoor. De dag erop met de bus naar Pakse in het zuiden van Laos. We zouden van bus moeten wisselen in Vientiane, maar alles zou goed komen volgens ons busboekbureautje. Wij begonnen wel te vrezen voor onze aansluiting nadat de eerste klapband achter de rug was, maar bij de twee klapband - we waren in het zicht van de haven – werd het wel heel lastig. We hebben toen snel onze rugzakken gepakt en en gevraagd of met een andere bus mee konden rijden. Deze was gestopt om zijn reservewiel aan onze bus af te staan. Eind goed, al goed: In Vientiane konden we gewoon met de nachtbus naar Pakse. Op het busstation konden we met een laos’ SIM-kaartje ons pap nog even bellen en hem feliciteren voor zijn verjaardag. In de bus troffen we vervolgens een heerlijk “2-persoonsbed” en na ons diner aan boord hebben we flink wat uurtjes geslapen die nacht. ‘s Ochtends kwamen we aan in Pakse, maar in Laos is het de gewoonte om verschillende busstations per stad te hebben zodat we om de bus naar onze volgende bestemming te pakken, eerst weer met een Tuktuk verplaatst moesten worden. Na nog een ritje van een paar uurtjes plus een aansluitend ritje met een klein busje (het duurt even, maar dan heb je ook wat), waren we dan eindelijk in Tadlo village. Dit is een heel klein dorpje in de Bolaven Plateau regio. Hier hebben we het tot nu toe allergoedkoopste hutje van de hele reis gevonden (~E1,90 per nacht). Het was dan ook wel niet veel meer dan een bed met een dak en wat bamboemuurtjes en een gedeeld “badkamertje”, maar goedkoop was het! Het uiteten in dit dorpje was ook tamelijk hilarisch. Nadat de bestelling door de ober/kok combi was opgenomen kon het goed zijn dat deze op haar brommer eerst nog even naar de “winkel” moest om de benodigde ingrediënten aan te gaan schaffen. In Tadlo hebben we lekker gezwommen in de rivier en hebben ook nog een wandeltocht gemaakt door de omgeving. Onderweg kwamen we langs dorpjes, zagen prachtige landschappen en troffen ook nog een paar watervallen. Jammergenoeg was de grote waterval (Tat Sung) niet zo spectaculair als we gehoopt hadden omdat er maar weinig water door stroomde. Dit had waarschijnlijk iets te maken met de elektriciteitscentrale, die met de waterval was verbonden. Na twee nachten hadden we het wel weer gezien in Tadlo en zijn we terug naar Pakse gegaan. Hier moesten we helaas een nachtje blijven (tamelijk suffe stad), maar de volgende ochtend konden we meteen met een busje naar de 4000 islands. Dit is een gebied waar de Mekong rivier verbreed is en waarin (niet geheel verrassend) ook een groot aantal eilanden ligt. We hebben een hutje met hangmat gevonden op Don Khon, één van die eilanden. De eerste dagen hebben we gebruikt om te herstellen van onze buikproblemen. We hadden nl. beiden last van diarree en voelden ons dus ook niet al te best. Op het eiland was qua bebouwing niet veel meer dan wat huisjes van de eilandbewoners en enkele eettentjes. Toen we weer op krachten waren gekomen zijn we met de fiets een toertje gaan maken. Eerst zijn we over een door de Fransen gebouwde brug naar het naastgelegen Don Det gefietst. Aangezien de weggetjes (en fietsen) niet al te best waren was dit nog best een zware onderneming. Daarna zijn we, terug op Don Khon, naar de indrukwekkende Tat Somphamit waterval gegaan en hebben daar ook nog even een bezoekje aan een strandje gebracht. Na de lunch hebben we nog een stuk over het eiland gefietst en hebben een bootje met chauf gehuurd dat ons een stuk het water op heeft gebracht. Vanuit het bootje hoopten we de zoetwaterdolfijnen (Irrawaddy dolfijnen) te kunnen zien die daar leven. We hadden geluk en al heel snel zagen we de beesten aan het oppervlak komen om adem te halen. Het was echt zo mooi om daar midden op het water, omringd door slechts natuurschoon naar de dolfijnen te kunnen kijken. Na deze watersafari zijn we terug naar onze hut gefietst. Het laatste stuk van de tocht was minder prettig want onze konten waren inmiddels tamelijk beurs. Na een laatste relaxdag op Don Khon zijn we op 14 mei vertrokken naar Cambodja. Onze hotelier heeft ons terug naar het vaste land gebracht en vandaar zijn we met een busje naar de grens gebracht. Hier moesten de aanwezige grensratten nog even gunstig gestemd worden d.m.v. een paar dollars, maar uiteindelijk zaten we dan in de bus die ons naar Phnom Penh zou brengen.........

Laos

Bij aankomst in Vientiane was het al meteen duidelijk dat het leven er hier iets anders aan toe gaat dan in de rest van Azie. Bij het busstation stonden de tuktuk's wel klaar, maar hoezo ligt de chauffeur hierin te slapen? Moeten we zelf vragen om vervoer? En waar zijn de mannetjes die je een kamer willen verhuren? Moeten we hier zelf op zoek? JA! Hier staan geen mensen je op te wachten, ze willen je niets aansmeren. Sterker nog, als je hier iets wilt kopen, dan moet je de verkoper vaak wakker maken!
Als echte Nederlanders zijn wer op de fiets de stad gaan verkennen. Dat was echt een verademing. Hier zijn niet zo veel brommers en als ze er zijn, dan toeteren ze niet. Na flink wat heilige huisjes bezocht te hebben zijn we naar een markt gegaan. Nog nooit hebben we een markt gezien waar het zo rustig is. Los van het geringe aantal bezoekers, zaten de verkopers ook heel rustig een beetje voor zich uit te staren of lagen ze te slapen. Zo vreemd.
Toen kwam Koninginnedag! En waarom zou je Koninginnedag vieren op 't Stratumseind, naar de Vrijmarkt gaan of dansen bij de Dom als je ook Vang Vieng hebt! Hier kan je in een tube door een rivier waarbij je langs allemaal barretjes komt. Of je blijft in het dorpje waar je op kussens de hele dag 'Friends' kan zien onder het genot van een sapje en een pannekoek. 's Avonds kan je je dan helemaal vol laten gooien met gratis 'buckets' (emmers drank). Salou is er niks bij!
Natuurlijk konden wij hier ook niet omheen en zijn we na de 'Nederland quiz' (echt super leuk Ilse en Frank!, al falen we wel in onze sportkennis) maar wat gaan drinken. Sanne je kaart voor 'als je een enorme kater hebt' is eindelijk open. Na 3 dagen hadden wij het wel weer gezien in dit feest-paradijs en zijn we vertrokken naar Luang Prabang. Een fantastisch mooie plaats aan de Mekong Rivier. Hier gaan we weer genieten van de rust, de mooie gebouwen en de heerlijke gebakjes.